باسمه تعالی
دکتر رضا زمانی
یادداشت روز:
سایه روشن های توافق
آمریکا در یک نقطه تصمیمگیری حساس قرار گرفته است که تأثیرات آن میتواند بر مسیر مذاکرات و آینده روابط بینالمللی تأثیر بگذارد.
آیا آمریکا آماده اصلاح استراتژی خود در مذاکرات است، یا همچنان بر مطالبات غیرقابل اجرا پافشاری خواهد کرد؟!
۱. فشار لابی اسرائیل و نو محافظه کاران
لابیهای اسرائیل:
سیاستهای اسرائیل همواره بر جلوگیری از دستیابی ایران به توان هستهای مستقل متمرکز بوده است. این لابی با استفاده از نفوذ گسترده در کنگره و رسانههای آمریکایی تلاش میکند تا هرگونه توافقی که منجر به حفظ غنیسازی ایران شود را متوقف کند.
نومحافظهکاران (نوکانها):
تفکر نومحافظهکاران آمریکایی بر تداوم فشار حداکثری و رویکرد تقابلی تأکید دارد. این جریان سیاسی خواهان محدودسازی ایران از طریق تحریمهای شدیدتر و حتی تهدیدهای نظامی است و اغلب با دیپلماسی مذاکرهای مخالفت دارد.
۲. مسیر دیپلماسی و واقعگرایی
در طرف دیگر، برخی از جریانهای واقعگرای سیاست خارجی آمریکا به این نتیجه رسیدهاند که توافق با ایران بهتر از بنبست و تشدید تنشها است.
▪︎مهمترین استدلالهای این جناح:
ضرورت کاهش تنشهای منطقهای:
آمریکا نمیخواهد که یک جنگ جدید یا بحران شدید در خاورمیانه ایجاد شود، چرا که تمرکز اصلی آن بر رقابت استراتژیک با چین و روسیه است.
نیاز به کنترل قیمت انرژی:
هرگونه تشدید درگیری با ایران میتواند قیمت نفت را بهشدت افزایش دهد و بر اقتصاد جهانی تأثیر منفی بگذارد.
الزامات داخلی آمریکا:
دولت آمریکا نیاز دارد که در سیاست خارجی یک دستاورد قابل قبول داشته باشد.
۳. آینده مذاکرات: تقابل یا مصالحه؟
اگر آمریکا به فشارهای لابی اسرائیل و نومحافظهکاران تسلیم شود، احتمال فروپاشی کامل مذاکرات و تشدید تنشها افزایش مییابد. از سوی دیگر، اگر رویکرد واقعگرایانهتر و عملگرایانهتر در دولت آمریکا غالب شود، ممکن است مذاکرات به سمت یک توافق محدود و کنترلشده پیش برود، هرچند احتمالاً نه در سطحی که ایران انتظار دارد.
این وضعیت نیازمند تصمیمگیری استراتژیک از سوی هر دو طرف است. ایران نیز باید بررسی کند که آیا راهبرد مقاومت و تعامل چندجانبه منطقهای میتواند به کاهش فشارها و پیشبرد منافع ملی کمک کند.
#مذاکره، #ایران، #آمریکا
+ نوشته شده در دوشنبه دوازدهم خرداد ۱۴۰۴ساعت 16:35 توسط سروش
|
